“ فوت فتیش
دیری نمی‌پاید که او درصدد به انجام رساندن روش‌های “شرورانه” خود می‌شود و تبدیل به هدف
محبت مردان خانواده می‌گردد.
اغلب پارافیلی ها نادر هستند و در میان مردان بیش از زنان شیوع دارند (حدود ۲۰ به ۱) اما دلیل این تفاوت میان زنان و مردان مشخص نیست.
با اینکه در بسیاری از این اختلالات، رفتارهای پرخاشگرانه و تهاجمی دیده می
شود، در مواردی هم تهاجمی یا آسیب
رسان به دیگران نیستند.
آرچیبالدو دلا کروز (با بازی ارنستو آلونسو)
مردی بی‌ثبات است که از زمان مرگ پرستارش، علاقه شدیدی به قتل داشته است.
خیالات او هرگز تحقق نمی‌یابد، حتی اگر
قربانیان خیالی او در نهایت با دست‌های دیگری بمیرند.
پدوفیل های شکارچی ممکن است از زورگویی یا
تهدید به افشا برای تداوم سوء استفاده خود استفاده
کنند. پزشکان و سایر کارکنان
بهداشتی از لحاظ قانونی موظفند که چنین سوءاستفاده
هایی از افراد صغیر را گزارش کنند.
این فعالیت نوعی تجاوز هم محسوب می
شود و محکومیت های سنگینی به دنبال دارد.
پارافیلی یک علاقه غیر معمول، شدید و دائمی به فعالیت‌ها یا اشیایی است که به صورت
معمول غیر جنسی محسوب می‌شوند.
پارافیلی نیز زمانی که سبب ایجاد ضرر، نقص و یا آسیب در افراد شود تبدیل به اختلال خواهد شد.
[newline]این فیلم حملات تندی به دین نشان می‌دهد؛ از جمله تقلید ضعیفی از «آخرین شام»، «ویریدیانا» با لمس صرف هر چیز فالیکی و بازی با کارت
«سه‌راهی» که کاراکترهای اصلی را
شامل می‌شود، از حال می‌رود.
با وجود اینکه این فیلم برنده جایزه نخل طلای جشنواره کن شد، واتیکان آن را به خاطر مضامین کفرآمیز و عناصر خرابکارانه‌اش محکوم کرد.
لوئیس بونوئلمتولد اسپانیا بود،
اما بیشتر دوران فعالیت حرفه‌ای‌اش را در تبعید گذراند.
با بررسی آثار او درمی‌یابیم که وی
خالق محدوده وسیعی از فیلم‌های کوتاه
سورئال (فراواقع‌گرا) پاریسی گرفته تا فیلم‌های بلند سایکوسکچوال (روانی- جنسی)
مکزیکی (و هرچیزی در این بین) بوده است.
فیلم‌های او اغلب به نهادها (دین، جامعه، فرهنگ بورژوایی) حمله می‌کردند و زبان روایی را بازسازی می‌کردند (اغلب به ضرر استمرار مکان‌مند/ دنیوی).
کارگردانی و سبک بونوئل از خوانش‌های محدود و
متناهی دوری می‌کند و منجر به خلق یک کالت برای پیروان
وفادارش می‌شود؛ کسانی که تلاش می‌کردند معنی این
جعبه سرزنده را در«زیبای روز» Belle de Jourبفهمند.
برخی کارشناسان ضربه های عاطفی در دوران کودکی مانند مورد سوءاستفاده جنسی قرار گرفتن
را مقصر می دانند. برخی دیگر معتقدند این
اشیاء یا موقعیت ها هنگامی به صورت عامل تحریک جنسی این افراد درمی آید که به صورت مکرر و متوالی باعث فعالیت جنسی خوشایندی شده باشند.
تمامی اختلالاتی که منشاء روانی دارند بوسیله هیپنوتیزم یا
هیپنوتراپی و مشاوره روانشناسی و روان درمانی
قابل درمان میباشند. همانطور که گفته شد، افرادی که دچار اختلال فتیش می‌شوند، برای مثال افرادی که نشانه های
فوت فتیش را دارند، به علت ترس از قضاوت در روابط
جنسی با همسر خود دچار مشکل می‌شوند و احساس رضایت جنسی آن ها کاهش پیدا می کند.
این مشکلات می‌توانند در نهایت منجر به دشواری
در ارتباط با شریک زندگی و در نتیجه جدایی شوند.
افرادی هم که شریک زندگی یا شریک جنسی این افراد هستند ممکن است احساس ناکافی بودن کنند و به این نتیجه
برسند که از نظر جنسی جذابیت‌های لازم را ندارند.
اغلب موارد پارافیلی با مشاوره و روان
درمانی درمان می شود تا به فرد کمک شود رفتارهایش را تغییر دهد.
دان لوپ (با بازی فرناندو ری) سرپرستی تریستانا (با بازی کاترین دنو) که
به‌تازگی یتیم شده را برعهده می‌گیرد.
او بادقت در تربیت او مراقبت می‌کند و در عین
حال در شکوفایی او ایفای نقش می‌کند.
وقتی تریستانا بزرگ می‌شود، سعی می‌کند از دان لوپ فاصله بگیرد، در این
بین یک بیماری منجر به قطع پایش می‌شود و بدین ترتیب
او باید به چنگال لوپ برگردد.
نشان دادن است و فرد بیش از این حد، آسیب رسانی انجام نمی دهد ولی در
معرض مشکلات قانونی قرار خواهد گرفت.
تماس واقعی جنسی با قربانی
نادر است اما ممکن است فرد حین نمایشگری
یا تخیل درباره آن به خودارضایی بپردازد.
پدرو نازاریو (با بازی فرانسیسکو رابال) سرسپردگی وسواس‌گونه‌ای نسبت به ایمانش دارد.
فاحشه‌ای به نام آندارا (با بازی ریتا
ماسه‌دو) بعد از کشتن یک فاحشه، برای پناه گرفتن التماس می‌کند.
آندارا و همسایه نازاریو، بئاتریز (با بازی مارگا لوپز) خودشان را وقف نازاریو می‌کنند چراکه
معتقدند او به کار معجزه مشغول است.
این سه نفر شهر خود را ترک می‌کنند و از
شهری به شهر دیگر سفر می‌کنند و کشف
می‌کنند که تقوی آن‌ها لزوماً
باب میل سایر نقاط جهان نیست.
فیلم در یک سبک اسپرپنتو پی‌ریزی شده است و یک
گروتسک معوج از کاراکترها و وقایع را به منظور نقد
انجمن‌های اجتماعی ارائه می‌دهد.
بونوئل همچنین اظهار داشته است که مریم باکره (با بازی ادیت اسکوب) یکی از معدود کاراکترهایی است که قادر به فرار از انتقاد اجتماعی/
مذهبی بونوئل به خاطر خلوص و آرامشش بوده است. ”